Obłok niewiedzy
(muz. i sł. Marcin Styczeń)
Obłok niewiedzy nad moją głową
Nie wiem kim jestem i nie wiem po co
Nie wiem, nie wiem
To jedyne co wiem
Prośby i skargi spełzły na niczym
Z pokorą dziecka chowam się w ciszy
I trwam, i trwam
W ciszy sam na sam
Przez obłok niewiedzy jak słońca promień
Przebija miłość, otwieram dłonie
By brać, by brać
Twoją miłość brać
Wszystkie słabości już zapomniałem
Wiem, że nie jestem tutaj za karę
To dar, ta dar
Życie to dar
Obłok niewiedzy znowu nade mną
Nie wiem kim jesteś, lecz wiem na pewno
Żeś jest, żeś jest
Ten, który jest
Wszystkie iluzje i maski upadły
Stoję przed Tobą mały i słaby
To ja, to ja
Ja bez ja