Obłok niewiedzy

(muz. i sł. Marcin  Styczeń)

 

Obłok niewiedzy nad moją głową

Nie wiem kim jestem i nie wiem po co

Nie wiem, nie wiem

To jedyne co wiem

 

Prośby i skargi spełzły na niczym

Z pokorą dziecka chowam się w ciszy

I trwam, i trwam 

W ciszy sam na sam

 

Przez obłok niewiedzy jak słońca promień

Przebija miłość, otwieram dłonie

By brać, by brać

Twoją miłość brać

 

Wszystkie słabości już zapomniałem

Wiem, że nie jestem tutaj za karę

To dar, ta dar

Życie to dar

 

Obłok niewiedzy znowu nade mną

Nie wiem kim jesteś, lecz wiem na pewno

Żeś jest, żeś jest

Ten, który jest

 

Wszystkie iluzje i maski upadły

Stoję przed Tobą mały i słaby

To ja, to ja

 

Ja bez ja